فرانسه در چنبره بحران، مکرون در سراشیبی
به گزارش صدای جامعه، انتخابات کم‌رمق ریاست جمهوری و پارلمانی فرانسه با ثبت رکورد تاریخی آرای ممتنع و از دست دادن اکثریت قاطع مجلس، نخستین نشانه‌های بی‌رغبتی شهروندان این کشور به ادامه سیاست‌های مکرون و افول این چهره بود؛ آغازی برای پایان سیاستمداری که تحلیلگران بسیاری نسبت به چشم‌انداز تصمیمات وی اظهار نگرانی می‌کردند.
موضوعی که در گزارش‌های متعدد با ارایه مولفه‌ها و تحلیل‌های مستند و آماری، از ناتوانی مکرون در ایفای نقش میانجی در عرصه بین‌الملل و نارضایتی اکثر فرانسوی‌ها از عملکردش بر ریاست شورای اروپا حکایت داشت و از تناقض‌های گفتاری و رفتاری وی پرده برمی‌داشت.
برای مثال اگر در گرماگرم انتخابات ۲۰۲۲ ریاست جمهوری این کشور، حدود ۵۰۰ تن از شخصیت‌های فرهنگی فرانسه با انتشار بیانیه‌ای خواستار رای دادن به مکرون در دور دوم انتخابات بودند، حال پس از گذشت فقط چند ماه از آن تاریخ، جمعی از روشنفکران این کشور که نام آنی اِرنو (Annie Ernault) نخستین زن فرانسوی برنده جایزه نوبل ادبیات نیز در بین آنها به چشم می‌خورد، خواستار تظاهرات سراسری علیه مکرون هستند؛ چرخشی معنادار که حکایت از گسترش انتقادها از رئیس جمهور جوان فرانسه دارد.
اعتراضی که امضاکنندگان این بیانیه آن را نتیجه شکست مکرون در بهبود اقتصاد فرانسه عنوان کردند و به اعتقاد تحلیلگران به خوبی نارضایتی شهروندان فرانسوی را از شرایط حاکم بر این کشور که از افزایش تورم و ثبت رکورد ۳۷ ساله در این حوزه رنج میبرد و چشم‌انداز رکود اقتصادی و بحران انرژی را در پیش رو دارد، ترسیم کرده است.
در این مدت رسانه‌ای شدن ۱۲۴ هزار سند داخلی فاش شده از ابر استارت‌آپ آمریکایی اوبر که حاکی از ابعاد گسترده تخلفات این شرکت برای تسخیر بازار جهانی با استراتژی آشوب اجتماعی و لابی گسترده با سیاستمداران، اقتصاددانان و روزنامه‌نگاران کشورهای مختلف از جمله مکرون داشت، جایگاه این چهره را بیش از پیش در الیزه لرزان و سپهر سیاسی فرانسه را با پدیده‌ای با عنوان رسوایی رئیس جمهور، آلوده کرد.
از طرف دیگر اگر از عواقب سنگین سیاسی و اقتصادی تصمیم اخیر سران اوپک پلاس برای کاهش عرضه نفت که به مذاق سیاستمداران غربی خوش نیامد، صرف نظر کنیم، نمی‌توان از یادآوری سخنان رئیس جمهور فرانسه با جو بایدن همتای آمریکایی وی در اوایل تیرماه امسال و در جریان جریان نشست سران گروه هفت (G۷) در آلمان، گذشت؛ زمانی که سخنان به ظاهر بی‌پرده مکرون در برابر لنز دوربین رسانه‌های بین‌المللی در مورد سقف تولید نفت امارات متحده عربی و عربستان سعودی، بازتاب‌ها و تحلیل‌های گسترده‌ای به همراه داشت اما امروز بی‌اعتبار بودن آن ژست‌ها تعبیر جدیدی می‌یابد.
جایی که مکرون خطاب به بایدن از مذاکره با رئیس امارات متحده عربی صحبت کرده و می‌گوید “با او سخن گفته و درخواست افزایش تولید [نفت] داشته و او دو چیز گفته است. اول اینکه امارات اعلام کرد که هم اینک در سقف تولید هستند و این تمام چیزی که می‌توانند انجام دهند و به گفته امارات، سعودی‌ها نیز در مدت ۶ ماه حداکثر ۱۵۰ [هزار بشکه] یا کمی بیشتر می‌توانند تولیدشان را افزایش دهند و نه بیش از این”.
اما در واقعیت امر، زمانی که رهبران اروپا و آمریکا برای هر قطره از نفت تولید شده در جهان نقشه چیده بودند، سران اوپک پلاس که روسیه و عربستان از اعضای اصلی آن هستند، تیر خلاص را به بحران انرژی اروپا شلیک کردند و سقف تولید خود را با هدف افزایش قیمت طلای سیاه و مدیریت این بازار در چشم‌انداز رکود اقتصادی غرب، ۲ میلیون بشکه در روز کاهش دادند.
موضوعی که رسانه‌های فرانسوی با بازتاب گسترده این تصمیم، آن را یک سیلی به غرب و همسو با سیاست‌های مسکو تعبیر کرده و علاوه بر تبیین عواقب سیاسی آن بر انتخابات پیش روی آمریکا، نسبت به ناتوانی مکرون در مدیریت این حوزه تاکید کردند.
حال مکرون که هر روز با چالش جدیدی از گسترش ابعاد جنگ در اوکراین و موج جدید ابتلا به کرونا گرفته تا افزایش هزینه‌های گاز، کاهش تولید و عرضه نفت و طرح اتهام‌های پی‌درپی علیه خود اعضای کابینه‌اش از جمله وزیر دادگستری و دبیرکل کاخ الیزه به عنوان فرد شماره ۲ و دست رای وی، دست و پنجه نرم می‌کند، باید منتظر اعتراضات جدید خیابانی باشد که توسط مخالفانش سازماندهی شده‌اند؛ اعتراضاتی که می‌تواند به قیمت پایان دوران سیاسی وی تمام شود.
