درست نویسی؛ اصل مهم در حفظ زبان پارسی

بدون شک، شما در سطح جامعه با واژه و عبارت های بسیاری روبرو شده اید که با دیدن یا خواندن آن ها، تعجب کرده اید و علت آن هم، غلط های املایی و محتوایی(مضمونی) آن هاست که در اغلب مواقع، از خطای سهوی به یک فاجعه تبدیل شده اند که می توان دلایل متعددی را برای آن برشمرد و این موضوع مهم نیازمند حساسیت مسئولان مربوطه در حوزه های شهری است.

بهروز صفرزاده، فرهنگ نویس و ویراستار، در رابطه با چرایی غلط های املایی و محتوایی موجود در سطح جامعه می‌گوید: واقعیت این است که اغلب مردم، حساسیت زبانی ندارند و آن دسته از افرادی هم که در این مورد، حساسیت زبانی دارند اهل قلم، یعنی نویسندگان، مولفان و مترجمان هستند. از اینرو، ما نباید انتظار داشته باشیم که مردم عادی به اندازه اهل قلم حساسیت زبانی داشته باشند و نکات نگارشی و ویرایشی و ترجمه‌ای را رعایت کنند.

او با بیان راهکاری به منظور اجتناب از غلط نویسی در سطح جامعه گفت: برای این که جلوی غلط نویسی در سطح جامعه از جمله اماکن عمومی و روی تابلو‌ها گرفته شود، پیشنهاد می‌کنم سازمان شهرداری، یک بخشی را در بدنه خود برای این منظور اختصاص دهد. یعنی بخشی که مسئول کنترل درست نویسی در اماکن عمومی باشد و افراد متخصصی چون؛ ویراستار و اهل قلم در آن، به فعالیت بپردازند و بدنبال آن نیز، تابلو‌های سطح شهر و واژه ها و عبارت های درج شده روی آن ها کنترل شوند تا مبادا غلط نویسی در آن‌ها صورت بگیرد.

به گفته این ویراستار، البته دیده شده است که متأسفانه، گاهی خود شهرداری نیز در این خصوص دچار اشتباه می شود و از لحاظ املایی و محتوایی، غلط دارد؛ به طوری که تابلو‌های کوچه‌ها، خیابان‌ها، بزرگراه ها و… دارای اشکال نوشتاری هستند و یا این که از لحاظ اصول تایپ و فاصله گذاری، روش‌مند نیستند و نکات لازم رعایت نشده اند که برای این منظور، باید تمهیدات لازم اعمال شود.