عاشورای سال ۴۲؛ اولین و مهم‌ترین فصل خونین مبارزه انقلابی
در ۱۵ خرداد سال ۴۲بود که مردم برخی از شهر‌های ایران مثل قم، تهران و… به دستگیری امام راحل (ره) اعتراض جمعی کردند که این موضوع باعث شهادت و مجروح شدن عده‌ای از آن‌ها شد و از اینرو، امام خمینی (ره) این روز را برای همیشه عزای عمومی اعلام کردند.
در بخشی از سخنرانی امام خمینی (ره) به مناسبت قیام ۱۵ خرداد سال ۴۲ آمده است: «۱۵ خرداد برای اسلام بود و به اسم اسلام بود و به مبدأیت اسلام و رهنمایی روحانیت.
و همین جمعیت‌ها که الان این جا هستند؛ این‌ها بودند که ۱۵ خرداد را به وجود آوردند.
از ۱۵ خرداد تا حالا که آمده ایم خون دادیم. یعنی شما خون دادید. من که نشسته ام این جا. منم هیچ حقی ندارم. ما‌ها هیچ حقی نداریم. ما باید برای شما خدمت کنیم. خودمان نه باید استفاده کنیم نه استفاده عنوانی.
خاک بر سر من که بخواهم از شما استفاده عنوانی کنم. خاک بر سر من که بخواهم خون شما ریخته شود و من استفاده اش را ببرم.»
و در بخش دیگری از صحیفه امام (ره) نوشته شده است: «علما و روحانیت متعهد، سینه را برای مقابله با هر تیر زهرآگینی که به طرف اسلام شلیک می‌شد آماده نمودند و به مسلخ عشق آمدند. اولین و مهم‌ترین فصل خونین مبارزه، در عاشورای ۱۵ خرداد رقم خورد.
ملت عزیز ما این روز را عزیز می‌شمارد و من پانزده خرداد را برای همیشه عزای عمومی اعلام می‌کنم.»
همچنین، بنیانگذار انقلاب در بخش دیگری از سخنرانی‌های خود، خطاب به مسئولان تأکید کردند: «بترسید از آن روزی که این مردمی که شما‌ها را روی کار آوردند. این مردم کوچه، محله و… عرض می‌کنم؛ زاغه‌هایی که شما‌ها را روی مسند نشاندند ملاحظه‌ی آن ها را کنید و این جمهوری را تضعیفش نکنید. بترسید از آن روزی که این مردم بفهمند، در باطن ذات شما چیست و یک انفجار حاصل شود.
از آن روز بترسید که ممکن است یکی از ایام الله، خدایی نخواسته باز پیدا شود و آن روز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به ۲۲ بهمن. قضیه این است که فاتحه‌ی همه‌ی ما را می‌خوانند.»
