معنای پیروزی پوتین در انتخابات/ وقتی خنجر روسیه برای رویارویی با آمریکا و متحدانش تیزتر می‌شود
مهسا مژدهی: پوتین کرملین را ترک نمی‌کند. او هفته گذشته برای پنجمین بار به‌عنوان رئیس‌جمهور روسیه انتخاب شد. مسکو می‌گوید ولادیمیر پوتین ۸۷.۲۸ درصد آرا را به دست آورد. گفته می‌شود پوتین در این دوره از انتخابات ۷۶ میلیون و ۲۷۷ هزار و ۷۰۸ رأی به دست آورده است که نشان می‌دهد او تقریبا رقیبی در انتخاب نداشته است. پیش از این انتخابات پوتین با بحرانی که مرگ مشکوک الکسی ناوالنی ایجاد کرده بود دست و پنجه نرم کرده بود. پس از اعلام نتایج، کماکان شبهه‌هایی در مورد وجود تقلب، آرای مشکوک و … وجود دارد. برخی از رسانه‌های روسی که رویکردی انتقادی نسبت به پوتین دارند، در مورد میزان تقلب در انتخابات ریاست‌جمهوری روسیه، که از روز جمعه ۱۵ تا یکشنبه ۱۷ مارس برگزار شد، تعداد برگه‌های رای جعلی ۲۰ تا ۳۰ میلیون عدد تخمین زده‌اند. با این حال هیچکدام از این موارد نمی‌تواند مانع از یکه‌تازی پوتین در سیاست روسیه شود.
حسن بهشتی‌پور، کارشناس مسائل اوراسیا خبرآنلاین در تحلیل انتخابات ریاست جمهوری روسیه و ترتیب آرا گفت: میزان آراء اعلام شده برای نامزدهای رقیب پوتین تقریبا همان ترتیبی را دارند که تعداد کرسی های احزاب در مجلس دومای روسیه از آن برخوردار هستند. با این تفاوت که نامزد جبهه ائتلافی تحت عنوان مردم جدید توانست از نامزد حزب لیبرال دموکرات که سومین حزب در پارلمان روسیه است، چند صدم درصد بیشتر رای بیاورد.
او ادامه داد: درباره تحلیل نتایج انتخابات ریاست جمهوری ابتدا باید به یک پرسش اساسی پاسخ داد و آن اینکه به چه دلیل طی حدود ۲۴ سال گذشته تنها پوتین در همه فصل های انتخابات ریاست جمهوری بجز چهار سالی که مسئولیت نخست وزیری را (۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸) برعهده داشت، تنها مرد میدان بوده و اکثر مردم روسیه به او اعتماد می کنند؟ در تاریخ روسیه همیشه فرد نقش کلیدی در رهبری این کشور داشته است چه در دوران حاکمیت تزارها و چه در دوران حکومت ۷۲ ساله بلشویکها و چه در دوران روسیه جدید طی ۳۲ سال گذشته همیشه یک فرد با پشتیبانی احزاب و ساختار اولیگارشی حاکم بر روسیه حکومت را رهبری کرده است. با آنکه نظام سیاسی روسیه فدراتیو است، اما همه چیز در مسکو تعیین شده و می شود و بنابراین اقتدارگرایی روسی وحدت کشور را از مرکز هدایت و حفظ می کند و با ترتیبات اجرایی پیچیده ای که بین نهادهای چهارگانه در روسیه یعنی دیوان سالاران دولتی با همکاری ارتش و سرویس امنیت فدرال و نهاد کلیسای ارتدوکس توانسته اند نوعی دموکراسی مدیریت شده را در روسیه به پیش برند.
بهشتی‌پور در مورد نوع رقابت در انتخابات روسیه توضیح داد: پوتین در سالهای حاکمیت خود در عمل اجازه نداده است هیچ رقیب جدی در مقابل او مطرح شود او با استفاده از ظرفیت یاران خود که از دوران سنت پیترزبورگ با او همراه بودند، تیم منسجمی را تشکیل داده است که از لحاظ سیاسی در قالب حزب مقتدر “روسیه واحد” فعالیت می کنند. از لحاظ اقتصادی در تمام ارگان ها و شرکتهای بزرگ تولید کننده نفت و گاز و اسلحه و صنایع هسته ای زمام امور را در دست دارند و پشتیبانی قوی در رسانه های روسیه اعم از رادیو و تلویزیون و روزنامه ها و شبکه های اجتماعی به وجود آورده اند. حذف رقبای اصلی مساله دیگری است. کسانی که می توانستند در این انتخابات نقش رقیب را داشته باشند با روش هایی که در ظاهر کاملا قانونی است اما در عمل با هدف آماده‌سازی همه چیز برای انتخاب مجدد پوتین برای شش سال دیگر انجام می‌گیرد. حداقل اگر مرگ به پوتین امان دهد تا سال ۲۰۳۰ به‌طور قطع زمام امور روسیه را در دست خواهد داشت.
برای اکثر مردم روسیه فردی که بتواند اقتدار امپراتوری روسیه تزاری و دوران شکوفایی ابرقدرتی شوروی را برای روسیه احیاء کند؛ در وجود پوتین خلاصه شده است و به نظر می رسد برای اغلب آنها چندان اهمیتی ندارد که پوتین رقیب های خود را به اشکال مختلف حذف می کند. حذف بوریس نمتسوف، سیاستمدار لیبرال در سال ۲۰۱۵ که در خارج از کرملین کشته شد. یا ولادیمیر کارا مورزا، فعال سیاسی که از زمان آغاز جنگ در اوکراین زندانی است و الکسی ناوالنی رهبر مخالفان که در ۴۷ سالگی در یک مستعمره مجازات در قطب شمال روسیه درگذشت. هیچکدام جایگاهی را که بتوانند نظر اکثریت مردم روسیه جلب کنند، نداشتند.
بهشتی‌پور در پاسخ به این پرسش که وقتی پوتین می داند رقبای جدی ندارد چرا اجازه نمی دهد افرادی مانند نادژدین با او رقابت کنند گفت: به نظر می رسد امروزه نهادهای روسی نمی توانند به عنوان وسیله ای برای زیر سوال بردن سیاست رسمی عمل کنند. از آنها انتظار می رود که تعهد خود را به تلاش های جنگی نشان دهند. هرگونه ابراز مخالفت با توجه به جنگ روسیه در اوکراین جرم انگاری شده است. اکنون بسیاری از روس‌ها گزاره‌های زیر را به‌عنوان حقایق اعتقادی می‌پذیرند: پوتین در حال انجام یک جنگ ضروری است، پوتین تنها کسی است که می‌تواند روسیه مقتدر را رهبری کند. بنابراین فردی مانند نادژدین که می خواهد اصل جنگ را زیر سئوال ببرد نمی تواند نامزد ریاست جمهوری شود . این اقدام یک نوع تابو شکنی برای سیاست امروز روسیه در قبال رودرویی با اوکراین و متحدان آن کشور در غرب تلقی می شود.
این کارشناس مسائل بین‌الملل در مورد آینده سیاست روسیه توضیح داد: باید پذیرفت حداقل تا سال ۲۰۳۰ اگر مشکلی برای سلامتی پوتین پیش نیاید پوتین بدون هیچ رقیب جدی آینده سیاسی روسیه را تعیین می کند. او اکنون با اقتدار بیشتر نسبت به گذشته با پشتیبانی میزان آرا حمایت کننده و کسانی که به هر دلیل در انتخابات شرکت کردند، سیاست رودرویی با آمریکا و متحدانش در اروپا را پیش می برد و اوکراین به صحنه تعیین کننده ای برای سرنوشت آینده پوتین و حتی روسیه در عرصه جهانی تبدیل شده است.
بطور کلی می توان گفت نتایج انتخابات روسیه نشان می دهد که حداقل بخش عمده ای از مردم این کشور خطرات ناشی از مقابله با ناتو و درگیر شدن در بحرانی فراگیر را پذیرفتند چرا که امید به بازگشت اقتداری روسی در صحنه بین المللی دارند کشوری که بالقوه زمینه های قدرت جهانی را دارد اما نمی خواهد بپذیرد که فعلا در سطح یک قدرت منطقه ای عمل می کند.
۳۱۱۳۱۲
منبع: خبر آنلاین
