ماجرای درگیری و خشم بی‌سابقه مردم اندونزی از مهاجران روهینگیا/ بحران چگونه دامن جاکارتا را گرفت؟
خبرآنلاین، معترضان که بسیاری از آنها ساکنان جزیره و دانشجویان بودند از مقامات و آژانس بین المللی پناهندگان سازمان ملل خواستند تا پناهندگان روهینگیایی را از جزیره خارج کنند. آنها همچنین خواستار این شدند که سازمان های بشر دوستانه به پناهندگان برای خروج از این جزیره کمک کنند.
ماجرای روهینگیا چیست؟
مردم روهینگیا اقلیتی مسلمان هستند که در ایالت راخین در میانمار ساکن هستند. دهه ها است که این مردم مورد آزار و اذیت دولت مرکزی میانمار هستند و حتی دولت آنها را از حق شهروندی محروم کرده است به همین علت سازمان ملل این اقلیت را “بزرگترین جمعیت بدون شهروندی” در جهان توصیف کرده است. براساس قوانینی که در زمان حکومت نظامیان در میانمار تدوین شد، مسلمانان روهینگیا از جمله اقوام تشکیل دهنده ملت میانمار محسوب نمی‌شوند و از بسیاری از خدمات دولتی و منافع شهروندی محروم هستند. بودائیان میانمار با این ادعا که مسلمانان روهینگیا مهاجران خارجی بوده و از ساکنان قدیمی این سرزمین نیستند، خواستار اخراج این مردم هستند.
در سال ۲۰۱۷ دولت میانمار در واکنش به حمله شبه‌نظامیان جدایی‌طلب به پاسگاه‌های پلیس در شمال راخین سرکوب گسترده ای را علیه مردم روهینگیا آغاز کرد. در نتیجه این اقدام هزاران نفر کشته و آواره شدند. گفته می شود حدود ۷۴۰۰۰۰ نفر آواره به بنگلادش گریختند.
بیشتر بخوانید:
تصاویر ترسناک از انفجار مرگبار در کارخانه فرآوری نیکل در اندونزی
۱۵ کشته و ۱۹ مفقودی براثر غرق شدن کشتی
چرا مردم اندونزی از میزبان مهربان به معترض تبدیل شدند
مردم اندونزی تا همین چند سال قبل در حالی که تایلند و مالزی موضعی منفی در مورد آوارگان روهینگیا اتخاذ کرده بودند در برابر آنها صبور و مهربان بودند اما اخیرا اعتراضات در این کشور بالا گرفته است. این تغییر ناگهانی ناظران را سردرگم کرده است، با توجه به اینکه آچه در سال های قبل با آغوش باز از پناهندگان روهینگیا استقبال کرده و برای این کار مورد تمجید بین المللی قرار گرفته است این سؤال ایجاد می شود که چرا جامعه آچه از میزبان مهربان به مخالف متخاصم پناهندگان تبدیل شد؟
پذیرش پناهندگان روهینگیا توسط جامعه آچه در گذشته به شدت تحت تأثیر روایت قبلی بود که مردم روهینگیا را به عنوان قربانیان مسلمان درگیری ناعادلانه ای که توسط غیر مسلمانان در میانمار تداوم یافته بود نشان می داد. این روایت باعث ایجاد همدلی و حس همبستگی انسانی در میان جوامع محلی می شد زیرا آچه نیز درگیری طولانی را تجربه کرده بود.
علاوه بر این، روایات قبلی پذیرایی از مهمانان خارجی را به‌عنوان یک افتخار به‌جای بار سنگین معرفی می‌کردند که حمایت عمومی از روهینگیایی ها را تقویت می‌کرد. بر این اساس بود که مردم آچه به آنها پناه دادند اما اکنون با بروز مشکلات ناشی از سیل مهاجران به آچه روایت ها تغییر کرده است.
آچه در ابتدا در سال ۲۰۱۵ به دلیل رسیدگی به پناهندگان روهینگیا توجه بین المللی را به خود جلب کرد و این مسئله این جزیره را به یک مقصد محبوب برای پناهندگان تبدیل کرد. با این حال، از آن زمان خیلی چیزها تغییر کرده است. کمک‌های بشردوستانه کاهش یافته است و سازمان‌های مذهبی نمی‌توانند به اندازه قبل کمک‌های مالی جذب کنند.
دولت ملی قصد دارد از پناهندگان در آچه میزبانی کند اما بودجه کافی برای حمایت از آنها را ندارد و دولت های محلی هم نمی توانند بخش عظیمی از بودجه های خود را برای کمک به پناهندگان تخصیص دهند.
علاوه بر این، فقدان رهنمودهای سیاستی روشن در مورد نحوه مدیریت پناهندگان بر سازمان‌های بشردوستانه و جوامع محلی فشار وارد کرده و مانع از توانایی آنها در پاسخگویی می‌شود. علیرغم تصویب مقررات در اندونزی در مورد رفتار با پناهندگان و پناهجویان- در سال ۲۰۱۶- که به دنبال تعریف بهتر مسئولیت های دولت در قبال پناهجویان بود، این سیستم همچنان با موانع مهمی مانند کمبود مسکن و بودجه برای رسیدگی به حال آوارگان روبرو است و عملا دولت نمی تواند این مقررات را به مورد اجرا بگذارد.
علاوه بر محدودیت های بودجه، قاچاق انسان از زمان ورود پناهجویان روهینگیایی به اندونزی به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است. درگیر شدن برخی مردم محلی آچه در این تجارت غیرقانونی اعتماد و احترام مردم محلی به پناهندگان را تضعیف کرده است.
لزوم اقدام دولت مرکزی اندونزی
دولت اندونزی باید رویکرد خود را برای مدیریت پناهندگان مورد ارزیابی مجدد قرار دهد. با توجه به تغییر قابل توجه در نگرش مردم آچه نسبت به پناهندگان، عدم اقدام می تواند به سرعت ثبات محلی و همراه با آن، شهرت بین المللی اندونزی را مخدوش کند.
مخمصه فعلی بر نیاز فوری به مقررات قوی تر برای رسیدگی صحیح به پناهندگان تاکید می کند. این شامل ارائه دستورالعمل‌های روشن برای مشارکت جامعه، تضمین حمایت مالی کافی برای دولت‌های محلی و بهبود هماهنگی با بازیگران محلی برای مقابله با قاچاق انسان است.
اندونزی برای سال‌ها پیوسته پناهندگان را پذیرفته است، با این حال، این کشور هنوز به طور رسمی کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد وضعیت پناهندگان را تصویب نکرده است. این کشور باید با تصویب رسمی کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد پناهندگان، حمایت جهانی بیشتری را به سمت خود جلب کند تا این مسئله باعث افزایش کمک های بین المللی به اندونزی برای رویاروئی با بحران پناهندگان شود.
۳۱۱۳۱۱
منبع: خبر آنلاین
